Lees verder
In de maand november, longkankermaand, delen we iedere week twee ervaringsverhalen van mensen met longkanker. Het thema van dit jaar is ‘Iedereen met longen kan longkanker krijgen’.
Toen John Franke in 2016 in de medische molen terechtkwam werd er een longfoto gemaakt. “Prima, niets op te zien.” Vier jaar later wees een nieuwe foto en aanvullend onderzoek uit dat John ongeneeslijk ziek was. “Longkanker is de vorm van kanker waaraan in Nederland verreweg de meeste mensen sterven. Waarom is er dan wel bevolkingsonderzoek voor andere vormen, maar nog niet voor longkanker? Dat onderzoek moet er komen!”
“Na mooie avonturen als ondernemer in de accountancy- en entertainmentwereld volgde zakelijke tegenslag. Een enorme burn-out was het gevolg en toen ik daar weer van opkrabbelde kreeg ik in de sportschool m’n conditie niet meer op peil. Na allerlei medisch onderzoek vroeg de longarts of ik langs wilde komen. Hij vermoedde longkanker en nog geen week later werd me verteld dat ze me niet meer beter konden maken. Toen begon de rollercoaster, voor ik ’t wist lag ik aan het infuus.”
“De cijfers bij mijn variant liegen er niet om. 73 procent van de patiënten met niet-kleincellige longkanker overlijdt binnen een jaar en na vijf jaar is nog maar 7 procent in leven. Gelukkig had ik een sterk lijf en een positieve geest – ‘alleen humor doodt de tumor’ – maar ik zat dus wel in reservetijd. Ik feeste op de kermis, ging met m’n vrouw naar New York en trapte lol met m’n kids. Ik leefde door tot de finish, maar moest tegen m’n dierbaren ook zeggen: ‘denk erom, ik ga dus wel dood’. Dat positieve van me maakte het dus ook lastig…”
Waar ik vooral aandacht voor vraag is bevolkingsonderzoek. Zodat longkanker vaker in een vroeger stadium wordt ontdekt. Net als bij darmkanker of borstkanker. Mensen die meer risico lopen, moeten een CT-scan kunnen laten maken. Dat bevolkingsonderzoek moet er gewoon komen!”
