Lees verder
Je zou denken dat nesteldrang alleen iets is voor zwangere vrouwen. Soms doet de partner ook mee. En ja, ook ik heb tijdens mijn zwangerschap om 23.00 uur ‘s avonds het zeepbakje van de wasmachine met een tandenborstel staan schrobben om maar een voorbeeld te noemen.
Toen er in oktober 2024 flinke groei van mijn longkanker werd geconstateerd en het er naar uit zag dat ik een chemokuur moest, kreeg ik opnieuw last van nesteldrang leek wel. Opeens irriteerde ik me aan dingen die al jaren zo waren en ik wilde niet langer wachten. Het huis moest worden opgeknapt!
Stel dat het leven sneller over zou zijn dan ik hoopte, dan laat ik mijn man en kinderen in een fijn huis achter was mijn gedachte. Een investering in de toekomst, ook al maak ik daar straks zelf geen deel van uit. Als mijn mannen het maar goed hebben.
De andere kant is dat ik door mijn ziekte veel thuis ben. Ook al wonen we al fijn, wat verbeteringen voor net even meer comfort maakt het thuiszitten prettiger. Een benedenverdieping waarin ik me niet hoef te schamen voor de gebutste deurkozijnen, het rafelende tapijt op de trap en de te grote gordijnen uit ons vorige huis. En verkoeling tijdens de warme dagen, minder warmteverlies in de winter zou ook fijn zijn.
Er waren al wel eerder plannen om het een en ander aan te pakken, dus er was gespaard. Maar ik voelde heel sterk dat het moest gebeuren, niet volgende maand of volgend jaar…NU.
Dus in een periode van 5 maanden, tussen de behandelingen door is de benedenvloer geïsoleerd, zijn de trappen geschilderd en opnieuw bekleed, de binnenkant van de voor- en achterdeur geschilderd (stonden al 10 jaar in de grondverf), de wanden gesausd in de gang en trapopgangen tot en met de zolder, airco geplaatst in de slaapkamers, gashaard vervangen voor een houtkachel, nieuwe raambekleding voor de benedenverdieping en tot slot onze slaapkamer opgeknapt. Ook al hebben we alles door vakmannen laten doen, het regelwerk gaf me houvast en structuur.
Nesteldrang bij kanker is niet hetzelfde als bij zwangerschap. Het gaat niet om het verwelkomen van nieuw leven, maar om zorg dragen voor wat blijft. Misschien is dat uiteindelijk waar de nesteldrang bij mij over ging: niet alleen trappen en kamers mooier maken, maar een omgeving, een nest, scheppen zodat mijn gezin een thuis heeft dat klopt en een veilige haven biedt voor de toekomst.
Ik ben Karin, 41 jaar en kom uit West-Friesland. Samen met mijn man, twee jongens van 11 en 12 en hond Bobby vormen we een druk, warm gezin. In mei 2024 kreeg ik de diagnose uitgezaaide longkanker, stadium 4B. Sindsdien volg ik doelgerichte therapieën en heb ik verschillende behandelingen achter de rug. In deze blog neem ik je mee in mijn reis, met eerlijkheid, humor waar het kan, en aandacht voor de mooie momenten tussen alle ziekenhuisbezoeken door.