Hi! Ik ben Karin, 40 jaar, en woon in het mooie West-Friesland samen met mijn man en onze twee jongens van 11 en 12 jaar. Sinds maart 2024 woont hond Bobby ook bij ons in.
Tot mei 2024 werkte ik als informatiemanager op een ROC. Daarvoor gaf ik op dezelfde school lessen Pedagogiek aan studenten van de opleiding Pedagogisch Werk. Voor mijn huidige functie volgde ik de studie Business IT & Management bij Hogeschool Inholland. Het was hard werken en leren en na drie jaar was ik bijna bij de finish…
Daarnaast vulde mijn leven zich met wandelen, (moes)tuinieren, vrijwilligerswerk voor de Schooltuinen, samen zijn met familie en vrienden. Kortom, een rijk sociaal leven. Het was druk. Het was hectisch. Maar het was leuk.
De diagnose die alles veranderde
In mei 2024 kreeg ik de diagnose: uitgezaaide longkanker, stadium 4B. Ik heb nooit gerookt, dus ik was verrast. Het begon met maandenlang hoesten en uiteindelijk ontdekte ik een knobbel in mijn hals. Niet een enkel vlekje hier of daar…zoals je wel eens leest, maar de kanker zat gelijk wijdverspreid in mijn lichaam. Het bleek te gaan om niet-kleincellige longkanker met de zeldzame RET-mutatie. Gelukkig bestaat daar een doelgericht medicijn voor.
Behandelingen tot nu toe
Mijn behandelingen vinden plaats in het Amsterdam UMC door een fantastisch team van artsen, casemanagers en verpleegkundigen. Het afgelopen jaar ben ik bestraald in mijn hersenen, ruggenwervels en bekken. Vier van de vijf hersentumoren zijn inmiddels niet meer zichtbaar.
Omdat de kanker ondanks de doelgerichte therapie bleef groeien, kreeg ik tussen december 2024 en maart 2025 vier chemokuren, bestaande uit 3 middelen. Eén middel zou als onderhoudskuur doorgaan, maar door een bijwerking (hoge bloeddruk) kreeg ik nierfalen en moest ik daarmee stoppen.
In april tot juli knapte ik goed op. Geen zware chemo, alleen nog mijn doelgerichte therapie. Maar helaas: de kanker groeit gestaag door in onder andere mijn lever en bijnieren. Op andere plekken blijft het stabiel. Uit een leverbiopt bleek dat ik nu een MET-amplificatie heb: een verandering in een gen die kankercellen helpt groeien. Ook hiervoor is gelukkig een doelgericht medicijn, dat ik sinds 1 augustus gebruik.
Vol in de ankers
Tot de diagnose raasde mijn leven voorbij. Gezin, werk, studie, sociaal leven, alles in volle vaart. En toen: vol in de ankers. Werk en studie liet ik even los. Maar stilstaan? Daar was nauwelijks tijd voor. Er moest zoveel gebeuren, en er kwam zoveel op me af.
Mijn blogs
De komende tijd wil ik jullie meenemen in mijn verhaal. Over de behandelingen, de bijwerkingen, de angsten en de hoop. Maar ook over de mooie momenten, de kleine overwinningen en het leven naast de ziekte. Want ondanks alles is er toch iedere dag wel iets om van te genieten.
