Lees verder
In de maand november, longkankermaand, delen we iedere week twee ervaringsverhalen van mensen met longkanker. Het thema van dit jaar is ‘Iedereen met longen kan longkanker krijgen’.
In 2006 kreeg Anne-Mieke voor het eerst de diagnose longkanker. “Ik ging met overgangsklachten langs bij de huisarts. Eigenlijk wilde ik alleen maar pillen ophalen, want ik was druk: als fulltime docent en daarnaast met de laatste fase van mijn hbo-opleiding. Maar de huisarts stond erop om bloedonderzoek te doen en een longfoto te maken. Gelukkig maar, want er bleek een nog niet uitgezaaide tumor in één van mijn longen te zitten.”
Die long werd verwijderd en na chemotherapie en bestraling kon Anne-Mieke de draad van haar leven weer oppakken. “Voor het eerst, maar zeker niet voor het laatst, bleek ik een bofkont, want tijdens het revalidatietraject kon ik mijn studie afronden en weer deels aan de slag als docent. Al was het met de helft minder zuurstof dan voorheen.”
In 2017 sloeg het noodlot opnieuw toe. “De scan was fout, heel fout. In de drie kwabben van mijn enige nog resterende long zaten tumorcellen, overal zat wat. Voor een bepaald type bestraling kon ik terecht in Groningen. Later kreeg ik immuuntherapie, in Antwerpen. Nu sta ik alleen nog onder controle en heb ik verder een fijn leven, ook al moet ik het doen met een forse conditionele beperking. Zo’n beperking wens ik niemand toe, daarom vraag ik in relatie tot longkanker ook aandacht voor dat wat je zelf kunt doen om de kans op de ziekte zo klein mogelijk te maken. Die kans is nooit nul, want helaas kan iedereen met longen longkanker krijgen.”
“Maar niet gaan roken, dat heb je toch echt zelf in de hand. En ermee stoppen ook, al besef ik dat dat heel moeilijk kan zijn. Op de VMBO-school waar ik werkte, bleef ik dat zeggen tegen de leerlingen. En ga naar de huisarts als symptomen meerdere weken aanhouden. Ik had in 2006 het geluk dat men de ziekte bij mij in een relatief vroeg stadium ontdekte, dat geluk gun ik uiteraard iedereen."
