Lees verder
Wat ik lastig vind, is balans houden in voeding en beweging. Er is zóveel informatie, zoveel verschillende adviezen. Wat voor mij zinvol lijkt, wordt soms door de professionals als broodje aap gezien. Ik zie dan door de bomen het bos niet meer.
Ook merk ik dat mijn eigen wispelturigheid meespeelt, afhankelijk van resultaten en emoties. Ik probeer nieuwe dingen uit, maar er zijn ook momenten waarop ik me gewoon laat gaan en met een zak chips op de bank zit. Kortom: ik doe maar wat, maar merk dat ik het lastig vind één lijn aan te houden.
Toen ik net hoorde dat ik ongeneeslijk ziek was, en onze dochters me overtuigden van alle mogelijkheden, ben ik begonnen in een groot schrift met harde kaft. Daarin schreef ik alle adviezen van iedereen op, gewoon om te ordenen, te begrijpen en uit te proberen. Deze mensen houden van mij, ze hebben het beste met me voor. Waarom zou ik niet luisteren, proberen en voelen wat het met me doet?
Ik stel mezelf vaak vragen als:
- Welke leefstijl ondersteunt míjn proces van zo lang en zo goed mogelijk leven?
- Welke voeding past daarbij, en welke juist niet?
- Hoe zou een dag eruit kunnen zien waarin ik mijn lichaam écht help?
- Welke affirmaties werken voor mij?
- In hoeverre helpen bewegen en sporten me écht, fysiek én mentaal?
Ik ben begonnen met mijn hoofd op orde te brengen. Laat je niet gek maken, zeg ik vaak tegen mezelf. Daarna kijk ik naar wat ik wél kan doen.
Bewegen
Ik weet dat beweging mij goed doet, het brengt zuurstof, energie en helderheid. Tegelijk heb ik ooit ergens gelezen dat bij beweging niet alleen de gezonde cellen actief zijn maar ook de slechte kunnen zich delen. Het klonk aannemelijk. Maar of het echt waar is, weet ik niet.
Ik heb ervoor gekozen om dagelijks te wandelen, ongeveer tienduizend stappen, het liefst in de natuur. De frisse lucht, de mooie gesprekken onderweg, het groen om me heen… Het echte sporten laat ik hierdoor achterwege. Wel doe ik de oefeningen die ik van de fysiotherapeut kreeg zonder mijn hartslag sterk te verhogen.
Is dit goed? Werkt dit? Of broodje aap?
Eten en drinken
Voeding is misschien wel de grootste zoektocht van allemaal. Iedereen lijkt iets anders te weten, te geloven of te hebben gelezen.
Wat ik wel denk, is dat het eten van geraffineerde suikers kan leiden tot overgewicht wat het risico op kanker vergroot en een verslechtering van de prognose kan veroorzaken bij kankerpatiënten. Dat besef maakt dat ik bewuster kies. Ik probeer mijn maaltijden te vullen met gezonde voeding: veel groenten, vezels, gezonde vetten, pure producten. Maar als de professionals dan roepen dat ik gewoon moet eten wat ik lekker vindt en moet zorgen dat ik op gewicht blijf, ben ik weer compleet van mijn padje.
Ja genieten voedt natuurlijk ook!
Ik ontdek steeds beter wat me goed doet. Niet alleen lichamelijk, maar ook emotioneel. Met eten jojo ik dan ook behoorlijk, de ene fase supergezond en de volgende laat ik me weer helemaal gaan.
Aanpassen aan wat zich voordoet
Als er iets is wat deze periode me leert, dan is het wel dat plannen relatief zijn. Ik kan nog zo’n mooi schema maken, maar mijn lichaam of de behandeling beslist soms anders. Waar ik vroeger vooral baalde als iets niet lukte, probeer ik nu zachter te reageren. Aanpassen betekent voor mij meebewegen. Kijken naar wat wel kan op dat moment. Alhoewel ik afzeggen nog steeds een hele lastige vindt.
Ik merk wel dat juist in dat meebewegen rust ontstaat. Niet alles hoeft volgens plan, niet alles hoeft vooral perfect. En niet ALLES hoeft. De kunst is om te luisteren, naar mijn lichaam, mijn energie, mijn stemming en natuurlijk mijn familie en vrienden en daar mijn keuzes op af te stemmen. Toch is het makkelijker gezegd dan gedaan.
Het leven vraagt voortdurend om afstemming. Misschien is dat wel de echte balans waar ik naar op zoek ben: niet iets dat ik bereik, maar iets dat ik telkens opnieuw mag uitvinden.
